De casus Flevoland

Bij strokenteelt worden op één perceel verschillende gewassen in stroken naast elkaar geteeld. Ieder gewas wordt apart beheerd, waarbij gewaskeuze en strookbreedte belangrijk zijn. Eén van de voordelen van strokenteelt is dat de biodiversiteit op het perceel toeneemt en gewasziektes afnemen. Daarnaast hebben de gewassen geteeld in stroken meestal een vergelijkbare of hogere opbrengst dan in monoculturen. Daarentegen kan de mechanisatie een uitdaging zijn.

Studie doelen

Het project omvat de ontwikkeling van een bodemgezondheidsindex die gebruikmaakt van indicatoren die relevant zijn voor het doel van de beoordeling, die toepasbaar zijn op verschillende vormen van landgebruik en die logistiek haalbaar zijn. Het raamwerk zal worden getest in 24 landschapscasestudies over meerdere landgebruiken, waaronder landbouw, bosbouw en stedelijke gebieden.

Lokale focus

In Flevoland worden de indicatoren getoetst in een agrarisch meersoortensysteem. Bij de stadsgrens van Almere ligt een groot On-farm experiment van strokenteelt. Dit experiment is geïnitieerd door ERF BV en Stichting Hemus in 2020 en heeft een veldgrootte van 64 ha. Op deze locatie wordt een systeem van het telen van gewassen in smalle stroken van 6 meter vergeleken met een regulier monocultuursysteem. De monitoring van dit experiment wordt gedaan door Wageningen Universiteit. ERF BV experimenteert sinds 2015 met strokenteelt. De resultaten laten zien dat strokenteelt leidt tot minder kwetsbaarheid voor ziekten en plagen en toename van de biodiversiteit. ERF heeft in het strokenteeltsysteem een bijna vergelijkbare efficiëntie en minstens dezelfde opbrengst bereikt als in het monocultuursysteem.

• Vruchtwisseling: grasklaver; knolselderij, Broccoli, Haver, Uien, Pastinaak, Tuinbonen en Aardappelen.
• Kleigrond met 4-6% organische stof